Laura Ramos Cuba (Burela, 1993) «Con toda a dozura fasme». «Podes pór que me criei na taberna dos meus avôs. Ou que de nena, quando tinha pesadelos, sonhava que era um debuxo animado. Ou que quando o corpo mo permite …
Rafa Vilar (Cee, 1968) «Hai veces en que o único territorio que coñezo é o desterro”. «A poesía é fundamentalmente un acto de linguaxe, que comunica, reflexiona, conmociona e mesmo divirte. Debe avivar os espazos críticos, apuntar cara ao inconformismo, …
Xosé Iglesias Lamela (Cee, 1974) «Creo no mar, útero azul, patria dos ronseis». Titulado patrón de pesca de altura e capitán de pesca, Xosé Iglesias é patrón dun barco de baixura comprado cos aforros de cando andaba embarcado no Gran …
Iñaki Varela (Vigo, 1980) Poesía táctil «Foi nestes últimos tempos, quizais nos últimos dous ou tres anos, nos que recuperei esa necesidade de escribir. Estou a aprender un tanto as apalpadas o que pode significar isto de escribir e que …
Lara Rozados (Poio, 1982) Pola noite os poemas foron nacendo. «Eu que sei… Fun figurante de cine, periodista, redactora de páxinas web, de dicionarios, monitora de campamentos, membro de compañías de teatro, poeta, e con case 40 anos, á fin, …
Ramón Sandoval (Sober, 1961) Hai Blues en Sober «O primeiro libro que lin, tería eu 9 ou 10 anos, foi “Crime e castigo” de Dostoievski (iso marca a un neno para toda a vida). Máis tarde, empezaría cos cómics e …
Calros Solla (Pontevedra, 1971) Un urro esconxurador «Vivo en Vigo e son profesor. A tormenta perfecta. Antes de dedicarme á docencia, fun tamborileiro e bombeiro forestal. Colecciono amuletos tradicionais e un dos meus bens máis prezados é a cruz de …
María Goretti Fariña (Vilanova de Arousa, 1965) Escribir en momentos convulsos. «A nena Goretti quería ter un cabalo con ferraduras e todo. Disto hai case medio século, e só camiña a pé, por consello do SERGAS, non menos de oito …
Elvira Ribeiro (Pontevedra, 1971) Simbiose poética «(R)escribo en parte o que me rodea, o que vexo, o que leo, o que ouzo, o que me revolve». A poesía permíteme «unha maior liberdade, unha permanencia no caos sen sentirme incómoda, unha …
Silvia Penas (Vigo, 1980) Lembra… «Escribo coa carne e todo o que provoca unha tensión, que abre furados. É o que despois utilizo como materia. Os meus poemas adoitan aparecer como algo impetuoso e irrefreable, pero despois déixoos repousar, sácholle …